De laatste week!
Blijf op de hoogte en volg Mandy
26 Juni 2014 | Suriname, Paramaribo
Hoi hoi,
Voordat ik begon te typen keek ik nog snel even in mijn agenda en het is echt waar. Nog maar zeven dagen op de teller voordat het avontuur dat Suriname heet voorbij is. Ik weet nog heel goed hoe ik de eerste nacht op mijn mooie oude Nokia zat te tellen hoeveel weken ik te gaan had, ons vertrek leek een eeuwigheid te duren. Nu worden de seconden, uren en dagen door Lotte en mij zo goed mogelijk besteed omdat we nog veel te veel moeten doen en willen zien. Iedere dag vliegt voorbij en steeds meer lieve mensen die wij hier hebben leren kennen vertrekken helaas ook weer naar huis. Stagiaire-land loopt langzamerhand leeg..
Onze stage is inmiddels afgerond en we hebben op de stageschool en het internaat afscheid genomen. Alleen rest ons volgende week maandag nog een eindevaluatie op de universiteit en krijgen we de beoordeling van ons onderzoek, spannend dus! Ik kan nu al wel zeggen dat ik erg veel heb geleerd van het lesgeven, onderzoek doen en huiswerkbegeleiding geven. Creatief zijn en geduld hebben zijn zeker twee vereisten om stage te kunnen lopen in een land als Suriname. De begeleiding was meestal ver te zoeken waardoor je compleet op jezelf aangewezen bent, dit was in het begin soms wel even moeilijk. Als ik ’s ochtends aankwam op de stageschool werd er vaak direct gevraagd of ik een paar uur wilde invallen. Op de vraag waarom de les uit viel of waarover ik les moest geven werd geen antwoord gegeven. Iets wat ik zeker heb geleerd over dit land; Vraag nooit waarom iets is zoals het is, het is nou eenmaal zo.
Hierdoor kwam het meer dan eens voor dat ik zonder enige vorm van voorbereiding les aan het geven was, iets wat eigenlijk beter ging dan ik had verwacht. Waar ik in Nederland een kei ben in het laten zien van een paar filmpjes, moest ik zowaar echt iets gaan vertellen.. Heel vervelend. ;)
Huiswerkbegeleiding geven op het internaat was ook erg leerzaam. Mijn kennis wat betreft Engels, Nederlands en aardrijkskunde is zeker weer even opgefrist. Ook heb ik her en der mogen helpen met het maken van een leuke tekening. Helaas heb ik welgeteld één vraag over geschiedenis gehad, maar dat terzijde. Ook was het altijd erg gezellig met de andere stagiaires van het internaat. Met als hoogtepunten de trip naar Blanche Marie en het sporttoernooi wat door hen georganiseerd werd. :D
Ook hebben we natuurlijk iedere week trouw ons stagiare-stap-rondje gemaakt. Donderdag Havana, vrijdag Touché en zaterdag is het eigenlijk altijd de bedoeling om naar Zsa Zsa Zsu te gaan. Het uitgaansleven begint pas rond een uur of twee ’s nachts op gang te komen, simpelweg omdat men hier niet genoeg geld heeft om een hele avond en nacht te drinken. Vaak slapen wij dan nog even anderhalf uur voordat we op pad gaan, dit dutje is inmiddels ook heilig geworden. ’s Nachts rond een uur of één gaat dan onze wekker en trekken we als een soort zombies onze kleren aan en ontbijten we met een lekker glaasje Borgoe. :D Ook wordt er dinsdag Keti Koti gevierd, men herdenkt hier dan de afschaffing van de slavernij (1 juli 1863). Dit is natuurlijk voor ons, aanstaande geschiedkundigen, een must om bij te wonen.
Nu komt er even iets wat niet zo interessant is, maar ik even in mijn blog moet verwerken voor school. Als ik Pederson’s culture shock model bekijk zie ik wel aardig wat overeenkomsten met mijn eigen gevoel over het leven in Suriname. Op dit moment denk ik dat ik in de ‘Adjustment phase’ zit waarin mijn kijk op de cultuur van het land veranderd is. Zaken zijn niet bij voorbaat al stom of slecht, maar gewoon anders dan dat ik het gewend ben. Daarbij wil ik wel vermelden dat ik het nog steeds niet eens ben met bepaalde dingen, zoals de manier waarop je hier door mannen op straat wordt aangesproken.
Tot snel!
Bigi brasa,
Mandy.
Voordat ik begon te typen keek ik nog snel even in mijn agenda en het is echt waar. Nog maar zeven dagen op de teller voordat het avontuur dat Suriname heet voorbij is. Ik weet nog heel goed hoe ik de eerste nacht op mijn mooie oude Nokia zat te tellen hoeveel weken ik te gaan had, ons vertrek leek een eeuwigheid te duren. Nu worden de seconden, uren en dagen door Lotte en mij zo goed mogelijk besteed omdat we nog veel te veel moeten doen en willen zien. Iedere dag vliegt voorbij en steeds meer lieve mensen die wij hier hebben leren kennen vertrekken helaas ook weer naar huis. Stagiaire-land loopt langzamerhand leeg..
Onze stage is inmiddels afgerond en we hebben op de stageschool en het internaat afscheid genomen. Alleen rest ons volgende week maandag nog een eindevaluatie op de universiteit en krijgen we de beoordeling van ons onderzoek, spannend dus! Ik kan nu al wel zeggen dat ik erg veel heb geleerd van het lesgeven, onderzoek doen en huiswerkbegeleiding geven. Creatief zijn en geduld hebben zijn zeker twee vereisten om stage te kunnen lopen in een land als Suriname. De begeleiding was meestal ver te zoeken waardoor je compleet op jezelf aangewezen bent, dit was in het begin soms wel even moeilijk. Als ik ’s ochtends aankwam op de stageschool werd er vaak direct gevraagd of ik een paar uur wilde invallen. Op de vraag waarom de les uit viel of waarover ik les moest geven werd geen antwoord gegeven. Iets wat ik zeker heb geleerd over dit land; Vraag nooit waarom iets is zoals het is, het is nou eenmaal zo.
Hierdoor kwam het meer dan eens voor dat ik zonder enige vorm van voorbereiding les aan het geven was, iets wat eigenlijk beter ging dan ik had verwacht. Waar ik in Nederland een kei ben in het laten zien van een paar filmpjes, moest ik zowaar echt iets gaan vertellen.. Heel vervelend. ;)
Huiswerkbegeleiding geven op het internaat was ook erg leerzaam. Mijn kennis wat betreft Engels, Nederlands en aardrijkskunde is zeker weer even opgefrist. Ook heb ik her en der mogen helpen met het maken van een leuke tekening. Helaas heb ik welgeteld één vraag over geschiedenis gehad, maar dat terzijde. Ook was het altijd erg gezellig met de andere stagiaires van het internaat. Met als hoogtepunten de trip naar Blanche Marie en het sporttoernooi wat door hen georganiseerd werd. :D
Ook hebben we natuurlijk iedere week trouw ons stagiare-stap-rondje gemaakt. Donderdag Havana, vrijdag Touché en zaterdag is het eigenlijk altijd de bedoeling om naar Zsa Zsa Zsu te gaan. Het uitgaansleven begint pas rond een uur of twee ’s nachts op gang te komen, simpelweg omdat men hier niet genoeg geld heeft om een hele avond en nacht te drinken. Vaak slapen wij dan nog even anderhalf uur voordat we op pad gaan, dit dutje is inmiddels ook heilig geworden. ’s Nachts rond een uur of één gaat dan onze wekker en trekken we als een soort zombies onze kleren aan en ontbijten we met een lekker glaasje Borgoe. :D Ook wordt er dinsdag Keti Koti gevierd, men herdenkt hier dan de afschaffing van de slavernij (1 juli 1863). Dit is natuurlijk voor ons, aanstaande geschiedkundigen, een must om bij te wonen.
Nu komt er even iets wat niet zo interessant is, maar ik even in mijn blog moet verwerken voor school. Als ik Pederson’s culture shock model bekijk zie ik wel aardig wat overeenkomsten met mijn eigen gevoel over het leven in Suriname. Op dit moment denk ik dat ik in de ‘Adjustment phase’ zit waarin mijn kijk op de cultuur van het land veranderd is. Zaken zijn niet bij voorbaat al stom of slecht, maar gewoon anders dan dat ik het gewend ben. Daarbij wil ik wel vermelden dat ik het nog steeds niet eens ben met bepaalde dingen, zoals de manier waarop je hier door mannen op straat wordt aangesproken.
Tot snel!
Bigi brasa,
Mandy.
-
26 Juni 2014 - 19:55
Anouk :
Veel plezier nog dit laatste weekje!
Hier zijn we ook al aan het aftellen tot je er weer bent.
Tot volgende week !! -
26 Juni 2014 - 20:35
Sanne:
Veel plezier de laatste week!
En o ja die laatste alinea is erg interessant :).
xx -
26 Juni 2014 - 23:04
Anita ( Mama ) ;-) :
Ik tel ook de dagen uren seconden af maar dan met een ander gevoel als/dan jij haha
Als ik jouw verslagen zo lees is de keuze geschiedenislerares toch wel passend bij jouw.
Rest mij als laatste notitie te vermelden : Kom maar gauw thuis ik heb je enorm gemist. xxx -
26 Juni 2014 - 23:35
Herman:
ik vind t wel interessant dat jou kijk op dingen anders is geworden. ik vind dat positief en je hebt gelijk
-
28 Juni 2014 - 11:03
Opa En Oma:
Dag Mandy
Ja nog een paar dagen (eindelijk)
Ik heb vanmorgen net de tuinstoelen en tafel op het zitje geplaatst
Na 5 maanden wil je wel even rusten Dat was hard werken daar.
Mandy ik ben benieuwt hoe laat je vrijdag er bent
Nou ja de vlag gaat om 6 uur al in de top, dan ben ik wel op tijd!!!
Mandy en Lotte een goede vlugt terug
Groetjes en een dikke Kus van Opa en Oma.
(en een poot van de poes.)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
